İlk okul 1. sınıftayken bana kafayı yedirten bir reklam cümlesi vardı.  Az önce yine onunla karşılaştım. 

Reklam bir çiçek firmasına ait. Sokak duvarlarına yapıştırdıkları afişlerde şöyle yazıyor. " Şimdilik HAYIR, Ay'a çiçek gönderemiyoruz." :)

Birinci sınıfa okuma yazma bilerek başlamıştım. Bu sebeple sınıfın en başarılı öğrencisiydim hatta öğretmen bana okuma yazma bilmeyen arkadaşlarıma ders çalıştırma görevi filan veriyordu, o derece iyiydim yani. Ayrıca sınıf başkanıyım da, öğretmenin sağ kolu gibi bir şey. Kendimi acayip başarılı hissediyorum. :) 

Fakat bir gün başarılı hissetme duygumu kökünden zedeleyen bir şey oldu. 

Evimizin yakınındaki cadde boyunca annemin elinden tutmuş vaziyette yürürken gözüme üzerinde sadece yazılar olan bir reklam afişi ilişti. (Ah ilişmez olaydı)

Afişin orta kısmında koca koca harflerle  "Şimdilik Hayır, Ay'a Çicek Gönderemiyoruz" yazıyordu. Reklamın alt kısma doğru da firmanın ismi yerleştirilmişti; "Muzaffer Uluslararasi Çiçekçilik"

O ara gördüğüm tüm yazıları okuyorum, okudukça da kendimle gurur duyuyorum. Ancak bu kez durum farklı. Afişi Okuyorum okuyorum bir türlü anlamıyorum. :)

Anlayamıyor oluşumu yanlış okumama bağladım önce.

Doğru okumak için heceliyorum, harflerini tek tek okuyorum. Yok olmuyor.  Ne zaman o afişlerin önünden geçecek olsak adımlarımı yavaşlatıp tekrar okumayı deniyorum. Faydası yok.

Karizmayı çizdirmemek için bu cümlede ne demek istiyor diye anneme de soramıyorum. Çıldıracağım. Büyük bir utanç duygusu içindeyim. Nasıl olur ya? Okuyorum ama anlamıyorum.