Kişisel,  sosyal ilişkilerimizin sağlıklı, sevecen ya da değerli olması her zaman mümkün olmayabilir, hatta zarar verici, çekişmeli ve incitici de olabilirler. Kişisel ilişki içerisinde olduğum insanlarla birlikte zaman geçirmek, onları mutlu etmek ve onların çıkarlarını gözetmeyi isteyebilirim ya da onlardan kendimi sakınabilir, çıkarlarını da kısıtlayabilir ve belki onları kötü duruma düşürebilirim de. Çünkü onlarla yakın değilizdir ve bu ilişkiler yeterince değerli değildir. Yakınlık içermeyen bir ilişkide çiftler bir birlerinin çıkarlarını kollamak istemezler. Bu ancak bir birinden nefret eden iki insanın tipik durumudur.

Buna karşın yakın ilişkiler karşılıklı olarak birbirinin çıkarlarını kollama isteği tarafından belirlenir. Tabii ki yakın ilişki içerisinde olan iki insanın çıkarları bir birlerinin başlıca derdi değildir. Bir eş ömrünü eşinin ne yapacağını düşünerek geçirmesi gerekmez. Ya da eşi için ne yapması gerektiğini düşünmesi gerekmez. Bu saplantılı bir tutumdur. Dahası, yakın ilişkilerin gelişimi ve yürütülmesinde bilinçli olarak yapılan seçime gereksiz bir vurgu yapar. Örneğin, dostlarımıza ve eşimize iyi davranmaya onları rahatlatmaya karar verme gereksinimi duymayız. Geçek bir dost ya da eş olmak bunları sadece yapmak ve bir alışkanlıkla yapmayı sürdürmektir. Eşlerden birinin bir sorununu paylaşmaya ihtiyacı varsa diğeri ona çıkarlarını bir an önce gözetmek için onu dinleyeceğini söylemez bunu kendine bile söylemez. Durumu elverişli olmasa bile kişi eşine yardım etmek istemektedir. Eşlerden her ikisi içinde aynı durum geçerlidir. Her ikisi de birbirlerinin çıkarlarını gözetmeye eğilimlidir. Bu da eş ilişkisinin neden bir alışveriş ilişkisi olmadığını gösterir. İyi bir eş ilişkisinde her iki eş içinde eşinin çıkarlarını korumak kendi çıkarını da korumak anlamına gelir. Bu durum eş ilişkisinde egoizm ile diğergamlık arasında ayırım yapmayı zorlaştırır. 

Alışveriş, ilişkileri kendi kendimize belirlediğimiz çıkarlarımızı tatmin etmenin dolaylı bir yoludur. Bir alışveriş ilişkisine kendiliğimizden elde edemeyeceğimiz ya da kolayca elde edemeyeceğimiz bizim için iyi ve yararlı bir şeyi elde etmek için gireriz. Tabi karşımızdakinin de bizim gibi aynı şekilde davranacağını bekleriz. Sonuçta karşılıklı alış veriş ilişkileri kendimizin belirlediği çıkarlarımızı tatmin etmemeye başladığı zaman bu ilişkinin sorumluluğunu üzerimizden atmayı tercih edebiliriz, karşımızdakinin de aynı şekilde yapmasını bekleriz.

Tersine örnek olabilecek eş ilişkileri karşılıklı, gönüllü ilişkilerdir. Çoğu zaman yararlı olsalar bile, onlar iyi bir anlaşma değildir; hatta hiçbir şekilde bir antlaşmayla ilgisi yoktur. Yukarda belirttiğimiz gibi yakın ilişkilerde olanlalar birbirlerinin çıkarlarını kendilerininmiş gibi benimser. 

Ancak günümüzde yaşanan çift ve evlilik ilişkilerinin büyük bir kısmında karşılıklı ve gönüllü düzeyde bir ilişki yaşandığını söylemek oldukça güç. Evet, ilişkiniz karşılıklı ve gönüllü düzeyde başlamış olabilir ama bu durum ilişki ve evlilik süreçlerinde istenilen düzeyde devam etmekte midir? Günümüzde, aşk, cinsellik, yakınlık ya da evliliği, iktidarı aklımıza getirmeden düşünmemiz neredeyse imkânsız. Çağımızda iki insan arasındaki cinsel yakınlık her şeyden önce politik bir özellik kazandı.

Dolayısıyla bir ilişkideki taraflardan birisi kişisel çıkarlarını benimseyecek olursa yani bir hesabın içine girerek samimiyetten uzaklaşacak olursa diğeri bu çıkarları karşılamadığı takdirde her iki tarafında bu ilişkiyi bitirmesi kaçınılmaz olabilir.