Tırnak yeme ve parmak emme, toplumumuzda sık karşılaşılan bir davranıştır.  Bu davranış, 4 yaşın üstünde daha çok duygusal eksiklikler yaşayan çocuklarda görülür ve çoğu zaman çocuğun güvensiz bir ortamda olduğuna işaret eder.

Tırnak yeme ve parmak emmenin; kardeş kıskançlığı, duygularını ifade edememe, baskıcı ve otoriter bir aile tutumu, azarlanma ve sürekli eleştirilme, yeterince ilgi ve sevgi görememe, kaygı başlıca nedenleri arasındadır.

Ebeveynin yaşantısı, bu davranışların oluşumda önemli rol oynar çünkü ebeveyn çatışmaları ve geçimsizlikleri bu davranışların önemli nedenleri arasında sayılabilir. Örneğin anne babasının kavgasına şahit olan çocuk yoğun stres yaşar ve kendini güvende hissetmeyebilir böylelikle çocuk ya tırnak yiyerek ya da parmak emerek stresle baş etmeye çalışabilir. Bunun yanı sıra ebeveynin aşırı koruyucu ve kaygılı tutumu da çocukta güvensizlik hissi oluşturabileceğinden çocuk bir süre sonra aktarılan kaygıdan dolayı elini ağzına götürmeye başlayabilir.

Ayrıca ebeveynin çocukları arasında gözetemediği adaletli yaklaşımı ile görülen kardeş kıskançlığı da çocuğu tırnak yeme ve parmak emme davranışına itebilir. Her hata yaptığında eleştiriye maruz kalan çocuk ise kendini işe yaramaz ve değersiz hisseder, yapacağı işte “başaramayacağım” düşüncesi çocukta güvensizlik hissi oluşturabilir.  Aynı şekilde baskıcı bir ailenin tutumu da çocuk da güvensizlik hissi oluşturabileceğinden çocuk kolaylıkla tırnak yeme ya da parmak emme davranışına yönelebilir.

Çocuk eğer 4 yaşın altında ise bu davranışlar genellikle alışkanlıklardan ya da taklitten ileri gelebilir çünkü çocuğun gelişimi gereği bu yaş döneminin çocukları taklit yoluyla öğrenir.  Ailenin herhangi bir üyesi tırnak yeme ya da parmak emme davranışı gösteriyor ise bu, çocuğun dikkatinden kaçmayabilir ve çocuk da kısa süre içerisinde o davranışı tekrarlayabilir. Tekrarlanan davranış için önlem alınmaz ise tekrarlanan davranış zamanla alışkanlığa dönüşebilir.

Emme çocuklarda yalnızca açlıktan dolayı değil güven ihtiyacının karşılanmamasından dolayı da görülen bir ihtiyaçtır. Emme sayesinde çocuk anne ile duygusal bir bağ kurar ve psikolojik olarak rahatlar. Fakat sütten erken kesilen bir çocuk anneye duygusal olarak doyamadığı için parmak emme davranışı gösterebilir ve böylelikle oral dönemde takılı kalabilir bu da çocuğun parmak emme davranışını alışkanlığa dönüştürmesine neden olabilir.

Ailelere önerim; tırnak yeme ve parmak emme davranışının nedeni taklit ya da alışkanlık ise çocuğun eline bir meşgale verilebilir, çocuğu herhangi bir aktiviteye yöneltebilir ve 6 ay devam eden süre ile alışkanlığından vazgeçirilmeye çalışılabilir. Ayrıca ailede bu davranışı tekrar eden biri var ise bu konuda önlem alınmaya çalışılabilir.

Davranışın nedeni psikolojik ise, ailede, baskı eleştirel ortam, ilgisizlik ve sevgisizlik var mı bu konuda araştırma yapılabilir.

Ailenin problemli davranışın köküne inmesi ve problemin kaynağını tespit etmesi son derece önemlidir. Kısa süre içinde davranış tekrarı yaşanabileceğinden yüzeysel tespitlerin kalıcı çözüm getirmediği bilinmelidir.

Davranış tekrarında ailenin bu süreçte çocuğa uygulayabileceği en etkili yöntem problem davranışı “görmezden gelmesidir.”

Ailenin çocuğu azarlama, tehdit etme ya da ceza verme yöntemlerinden şiddetle kaçınması gerekir çünkü bu zorlayıcı yöntemler çocuğu davranıştan vazgeçirmek yerine aksine beraberinde farklı problemleri getirebilir.

Aile çocuğu kaygılı ortamlardan uzak tutmalı, çocukla kaliteli ve keyifli vakit geçirebilmelidir.

Problem davranış tekrar ettiğinde çocuğu uyarmak yerine çocuğun ilgisi farklı yönlere çekilmelidir.

Caydırıcı niteliğinden dolayı eczaneden sağlığa zararsız olan “acı sıvı” alınıp alışkanlığından vazgeçene kadar tırnak ya da parmağına sürülebilir.

Son söz olarak unutulmamalıdır ki çocuktaki normal davranışların tekrar kazanılması ebeveyn huzuru ile mümkündür. Çocuktaki problemlerin en etkili çözümü ise aile içi huzurdadır.

Huzurlu ve mutlu ailelerin artması dileğiyle.