Kekemelik; ses, hece ve kelimelerin tekrarı, uzatılması veya konuşmanın akışını kesen duraklamalar şeklinde kendini gösteren bir konuşma bozukluğudur. Kekemeliğin birçok nedeni vardır. Başta psikolojik nedenler olmak üzere, fizyolojik nedenler ya da kalıtımsal nedenler kekemeliği başlatabilir.

Çocuklarda kekemelikler 2-6 yaş aralığında ortaya çıkabilir fakat en sık rastlanıldığı dönem “dil gelişiminin hızlı olduğu; 2-4 yaş arası dönemdir.” Bu dönemde çocukların “düşünce hızı, konuşma hızından öndedir” ve bu durum “gelişimsel kekemelik” ya da “normal akıcısızlık”  şeklinde adlandırılır ve genelde geçicidir.

Kekemelik öncelikle fizyolojik olarak araştırılmalıdır. Çocukta solunum bozukluğu ya da nefesi doğru kullanamama var ise bu yönde tedavi uygulanmalıdır. Fakat kekemeliği oluşturan neden fizyolojik değil ise psikolojik neden aranmalıdır.

Çocuklarda korku, stres, baskı kekemeliği en çok tetikleyen psikolojik nedenlerdir. Bunun yanında yeni doğan bir kardeş, eşlerin boşanması, aile yakınlarından bir kayıp ya da geçirilen bir travma kekemeliği başlatabilir. Baskıcı ve otoriter aile tutumları ile büyüyen çocuklarda kekemelik görülme sıklığı daha fazladır. Ailenin kekeme çocuk ile alay etmesi, akıcı konuşmaya zorlaması ve kekelediğini çocuğa duyurması yapılan en büyük hatalardandır. Bu yaklaşımlar çocuğu daha fazla strese sokacak ve konuşmasını zorlaştıracaktır. 

Evde ailesi ile zorluk çekmeden konuşabilen kekeme çocuk; kalabalık bir ortama girdiğinde, toplum karşısına çıktığında ya da yabancı bir kişi ile konuştuğunda kekelemesi artabilir. Kekeme çocuklar, duygularını akıcı konuşan çocuklardan daha yoğun yaşar. Onların yaşadığı heyecan, sevinç ve hayret duyguları dahi konuşmalarını etkileyebilir. Çocuğunda kekemelik olduğunu fark eden aileler çocuklarına karşı daha hassas yaklaşmalıdır. Yaklaşık üç ayı geçen kekemeliklerde, özellikle altı yaş sonrası devam eden kekemeliklerde aileler konuşma terapistine başvurmalıdır.